ساسو (sasoo)

گفت بیا در افتاب نیمه جان و باد آرام بیرون بشین

همین رو هم از دست نده.

با چشم دردناک حساس به افتاب میرم

توی حیاط سرم رو میذارم روی میز چوبی دردش کم شود

یهو بی هوا میاد پشت گردنم را آرام می بوسد

و می رود

خوشی از نوک سرم روی تنم لیز خورد و بادی که می وزید از روی جای بوسه که رد شد خنکای نمِ بوسه رو حس کردم و از ارامش اون لحظه خوابم آمد

لوس هن خودتی ساسو (sasoo)...

پرم از تابش ماه
ماه بیشتر دیشب از بالای بالای پنجره دقیقا روی صورتم می تابید
حتی یه بار از فرط نورش از خواب بیدار شدم
اما اونقدر صحنه رویایی بود و شبیه قصه ها دلم نیومد پرده رو بکشم

لختی غرق تماشاش شدم
چشمام رو بستم و کمی نورش رو پلکهام روی پوست صورتم حس کردم
آروم با مزمزه ی نور ماه و با لبخندی دوباره بخواب رفتم .